Geboren in Leek als jongste dochter in het gezin van Herman en Eva Denneboom-Nathans, geniet ze van een onbezorgde jeugd. Ze is een vrolijk kind, houdt van buitenspelen en gaat graag naar de lagere school in het dorp. Dat ze daarna ook nog een paar uur naar de Joodse school moet om de Hebreeuwse taal te leren vindt ze niet altijd leuk. Maar haar ouders staan er op dat ze de speciale lessen volgt.
De wandelingen van het gezin op sjabbat in de bossen van Leek en Nietap blijven haar een leven lang bij. Ze vertelt erover tijdens een bezoek aan Leek en voegt er dan aan toe: ‘Maar in de oorlog mochten we opeens het bos niet meer in’.
De Tweede wereldoorlog verandert haar leven voorgoed. Ze is 9 jaar als de oorlog uitbreekt. Het gezin vertrekt hals over kop naar Rotterdam. Vanuit die stad willen ze de overtocht naar Engeland maken. Net aangekomen bij familie maken ze daar de zware bombardementen mee. Ze kunnen niet meer naar Engeland vluchten en keren terug naar Leek.
In 1941 wordt de manufacturenzaak van de Dennebooms op last van de bezetter gesloten. Ook het Joodse schooltje wordt gesloten. Nadat in juli 1942 vader Herman wordt weggevoerd besluit Eva samen met haar dochters onder te duiken. Oudste dochter Ducie is net verloofd en wil niet mee. Wel helpt zij haar moeder en zusjes met de voorbereiding. Eva en haar twee jongste dochters gaan in onderduik in Zeist. Ze blijven daar tot het einde van de oorlog.
Terug in Leek ontdekken ze dat 33 familieleden zijn vermoord. De namen worden vermeld op de lijsten van het Rode Kruis. Hertha zegt daarover: ’Veel andere Joden moesten zonder ouders verder en wij hadden elkaar en onze moeder nog’. Het valt Eva zwaar in Leek het leven weer op te pakken en in 1949 wonen ze alledrie in Israël. Daar trouwen Herta en Selma en krijgen ze kinderen.
Met Leek voelen beide zussen zich dankzij het Joodse schooltje nog steeds verbonden. De namen van de weggevoerde en vermoorde familie staan op de zijkant van het gebouw. Door het leggen van de Stolpersteine voelt het voor Selma en Hertha alsof ze de vermoorde familieleden hebben begraven.
Dankzij Hertha en Selma hebben we veel informatie over het vooroorlogse Leek. ‘Jullie mogen alles vragen’ vertelt Hertha ons tijdens een van de bezoekjes. En dat hebben we gedaan en opgetekend.
Begin 2024 gaat de gezondheid van Hertha snel achteruit. In februari viert ze voor de laatste keer haar verjaardag. Ze overlijdt in het bijzijn van haar naasten op 21 april 2024.
De vrijwilligers van het Joodse schooltje denken met warme gevoelens aan haar terug.
